Disartri mi Gecikmiş Konuşma mı? Saha Uzmanları İçin Ayırt Edici İpuçları

Konuşma gecikmesi ve disartri, ilk bakışta benzer belirtilerle karıştırılabilir. Ancak altta yatan nedenler ve müdahale yaklaşımları oldukça farklıdır. Bu nedenle saha uzmanlarının bu iki durumu ayırt etmesi, çocuğa verilecek eğitimin etkinliği açısından büyük önem taşır.

Gecikmiş konuşma, genellikle çevresel faktörler, bireysel farklılıklar veya uyaran eksikliği gibi nedenlerle ortaya çıkar. Bu çocuklarda anlama becerileri yaşıyla uyumludur; sadece konuşma gecikmiştir. Oysa disartri, nörolojik bir durumdur ve konuşma kaslarının zayıflığı ya da koordinasyon bozukluğu nedeniyle seslerin doğru üretilememesiyle karakterizedir.

Disartrili çocuklarda konuşma çabası gözle görülür şekilde yoğundur. Sesler boğuk, peltek ya da anlaşılması güç olabilir. Aynı zamanda salya kontrolü, nefes kullanımı ve yüz kaslarında düşük tonus gibi belirtiler eşlik edebilir.

Ayırt edici ipuçlarından biri de çocuğun konuşma sırasında gösterdiği efor düzeyidir. Gecikmiş konuşmada çocuk genellikle zorlanmaz; disartride ise fiziksel bir gayret gözlemlenir. Bu nedenle multidisipliner değerlendirme, doğru yönlendirme ve bireyselleştirilmiş destek programı planlaması için kritiktir.

Çamlıca Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi Eğitim Kurulu